" مرد قانون " ما هم به خانه بخت رفت .!

" آقا مصطفی "خواهر زاده خوب و دوست داشتنی،مرد قانون،لفّاظ وطنّازقلم ما، خوشبختانه پس از گذران دوران شیرین نامزدی،بنا به روایت عشقولانه،به آشیانه عشق خوددپر گشودند و از طرفی به قول عوام الناس  وارد جماعت مرغان شدند.

ما این وصلت همایون و فرخنده رابه کبوتران عاشقمان، تهنیت گفته و دعای خیرمان را بدرقه راه زندگیشان  می کنیم.

وچه زیباست  که در آغاز  این راه پرفراز و فرود، شاهد اوج پروازشان باشیم.

حال وروز بچه گربه های خونه باغ.!

چند روزی است که برای شرکت در مراسم بزرگداشت اربعین عجمی بزرگ ،"خونه باغ " رابه امان خدا رها کرده و عازم دیار" خونه پدری" شده ایم ،ازشما چه پنهان حالا دلتنگ بچه گربه های خونه باغ شده ونگران گرسنگی و بی غذایی شان هستیم .

طی این چند هفته ای که سرو کله آنها توی" خونه باغ" ما پیدا شده ،،متاسفانه سفره احسان پارس بانو ،آنها را تنبل و تن پرور کرده است،به طوری که پس از خوردن  یک یا دو وعده غذایی چرب وچیلی .دراز به دراز توی سینه آفتاب ولو  می شوند و حمام آفتاب  می گیرند. موضوعی که از همان ابتدا مخالف آن بوده و اعتقاد داشته ودارم که نباید آنها را در گیر تنبلی زندگی ماشینی خود بکنیم .بنابراین باید بدون هیچ  گونه اعمال تغییری در چرخه زندگی طبیعی شان ،  اجازه بدهیم  که  در کنار ما باشند واز زندگی گربه وار خود در خونه باغ لذت ببرند.

 بدون شک روزهای گذشته ،روزهای سخت و بحرانی زندگی شان بوده وقطعا با گرسنگی دست و پنجه زیادی نرم کرده اند.امیدوارم که آنها هم به کمک نیروی بازو و"عرق جبین وکَدّ یمین" ،به دنبال  کسب رزق و روزی حلال خود رفته وبا انتخاب شیوه همزیستی مسالمت آمیزبا ما آدم ها، به سراغ موش ها و دیگر حیوانات موذی رفته واز این طریق، کمکی هم به ما کرده باشند.

احساس " سه چرخه " سواری کمتر از احساس پرواز نیست ،.!
 

هر چند که سه چرخه " آلکس "، خریداری شده از میدان گمرک تهران ، با تاخیر چند روزه،به خونه باغ رسید،اما  خوشبختانه امشب بعد از تمام شدن پروژه موزائیک چینی محوطه خونه باغ ، مورد بهره برداری پارس بانوی مان  قرار گرفت.
امشب وقتی که او مشغول رکاب زدن بود،من  به دور دست های خاطره ها سفرکردم ،به روزهای کودکیم برگشتم،به روزهایی که داشتم با دوچرخه بزرگسال قدیمی و از رده خارج شده، به قول بچه هاتمرین چرخ سواری می کردم.
عشق به چرخ، رویای همه ما بچه ها بود،زمین می خوردیم ، زخمی  می شدیم،اما دست بردار نبودیم تا روزیکه با به تعادل در آوردن دوچرخه ،برای چند متری  رکاب زدیم،آن روز روز بزرگ شدنمان بود،روزی که دیگر  مهاردوچرخه در اختیار مابود  .
افسوس که پارس بانوی ما، با این سه چرخه نمی تواندهنگام رکاب زدن، آن شادی و نشاط سبکی بین زمین و آسمان بودن راتجربه کند.،!

 به استقبال پیاده روی ،دویدن و دوچرخه سواری .
 

خوشبختانه امروز جمعه ،کار موزائیک چینی محوطه خونه باغ، با تمام سختیها، مشکلات مالی،بارش باران ،بد قولی اوستا بنا ،به پایان رسیدوما  به  خیر وخوشی نفس راحتی کشیدیم.
هر چند که حالت روستایی خونه باغ از بین رفته و دیگر از درخشش ریگهای باران خورده در شبهای بارانی،اثری نیست،اما به قول کهنه رفیق دوران خدمت اداریم،حالا دیگر این فرم جدید ،کاربردی تر واستفاده از آن راحت تر شده است، ازطرف دیگر،  رنگ های استفاده شده در این طرح،هارمونی  مناسب وخوبی به  تغییرچهره خونه باغ داده وزیبایی آن در شبهای بارانی کاملا محسوس می باشد.
در این میان ،از همه مهم تر،پرونده پروژه  فیزیکی ورزش و سلامتی  در خونه باغ بود که به خیر و خوشی بسته شد،
پایان این پروژه وسنگین و جیب خالی کن را به فال نیک می گیریم و به استقبال ورزش و سلامتی می رویم ، هرچند که پیاده روی های شبانه دور خونه باغ شروع شده ، اما امیدواریم که این کار با جدیت تمام ادامه یابد .

آخرین گام های بلند اوستا.
 

 سرانجام ،لحظه های  پر از  دل شوره ونگرانی،  به پایان می رسد.
دیگر نیازی به سیمان ،ماسه و موزائیک در دقیقه" نود" ی نیست ،چون اوستا با من کنار آمده و  از باقیمانده مصالح موجود، استفاده حداکثری کرده است.
نفس راحتی کشیده و احساس رضایت می کنم .
"اوستا حُجّت " لاهیجانی ، با گام های بلند خود، راهی دستشویی  می شود.وبه شاگردش می گوید که  اول  دور وبر را  خوب تمیز کرده و بعدبه سراغ جمع کردن وسایل بنایی برود.
من با وجودی که روزهای سختی را پشت سر گذاشته ام ،اما حالا احساس خوبی دارم ،احساسی که بدون شک، تمامی صاحبان کار، در پایان کار بنائی شان دارند.
به طرف بساط چای می روم  تا با آوردن ونوشیدن یک لیوان چای دم کرده و دبش،خستگی یک روز پر کار را از تن همه بیرون کنم .

      قصه آقا مصطفی و  خانه باغ خانوادگی " محسن آباد".

این روزها ،"مرد قانون" ما،هر شب خواب "خانه باغ " روستای " محسن آباد" را می بیند،چون خانواده او با مشارکت خانم دکتر،مثل دیگر خانواده های باغدار مشهدی ،حالا صاحب باغ شده اند؛باغی که حدود ۲۶۰۰متر مربع مساحت داشته و در بافت روستا قرار دارد.

هر چند که فاصله این باغ تا خانه کمی دور است (۱)؛ اما اواین باغ راخیلی دوست دارد؛از  نظر او به جز دوری راه ،همه چیز این روستا عالی و بی نقص است ، از بولوار ورودی روستا گرفته  تا  سوپر ومسجدی که نزدیک خانه باغ است،از سکوت و هوای پاکش،واز همه مهمتر وجود خانم دهیاری که بر روستا حکومت می کند ، آقا مصطفی ما حالا دیگر نگران خرید بستنی و نوشابه مورد علاقه اش،از راه دور نیست ،از طرف دیگر، " ماه بانو"  چشم وچراغ ماهم، در یک چشم به هم زدن ، خود را به مسجد روستا، رسانده و نمازش را در خانه خدا می خواند،خلاصه از انتخابش برای خانواده ،از اینکه برخلاف نظر خانم دکتر، پول  اضافی بابت "برند " زمین خانه باغ نداده اند ،احساس رضایت کامل می کند.او عاشق زندگی در بافت روستاست ، کوچه روبروی مسجد ، هر باربرایش خاطره می سازد.برای امنیت  بیشتر،اودوست دارد که هر چه زودتر دیوارهای کاهگلی کوتاه انتهای باغ برچیده وبه جایشان دیوارهای بلندسیمانی ساخته شود،او همچنان ،نگران ماهی های قرمز استخر انتهای باغ است،او درآخرین دستخط مجازی خود، اینگونه از نگرانی تازه اش یاد می کند ؛ :

یکشنبه ۱۰  آذرماه  ۱۳۹۸

سلام جوون ، حالا که ننه سرما، موقتا گریبان شهر ما را رها کرده؛فرصت آخر هفته را غنیمت دانستم و عازم خانه باغ شدم ؛ خانه باغی که حالا کم کم دارد شکل و شمایل خودش را پیدا میکند . هر چند به قول حضرت والا، اسیر و عبید عمله بنا هستیم، اما خرسندی حاصل از بالا رفتن دیوار سمت چپ باغ، همه چیز را به ورطه ی خوشی کشاند . دیوار القا کننده ی حس امنیتی خوبی بود که ما را خوش امد . سری به ماهیان قرمز حوضچه، که کم کمک و به یمن جیره و مواجبی که پدر، روزانه به خوردشان میدهد ما را به رسمیت میشناسند، زدم . بسیار کنجکاو ادعای مسبوق پدر، مبنی بر سرقت این آبزیان با نمک توسط ایادی نا خلف اوستا بنا بودم که با بررسی جمیع جهات و فقد دلایل اقناعی  و اصل کلی برائت، موضوع ماده ی 37 قانون اساسی موضوع را منتفی دانستم . هر چند استدلال پدر که کماکان مجدانه بر آن اصرار و ابرام میورزد،  بیراه نبوده، اما محکمه پسند نیست . رختِ برگشت به تن کرده بودیم که ناگهان سر و کله جناب "آقا برات" پیدا شد . یالله کنان و بی هیچ مبادی آدابی، سر به زیر وارد شد و ابراز احساسات خود را از دور روانه ما ساخت . پس گپ و گفتی که صرفا متکلم مع الغیرش برات خان بود، بر ما معلوم کرد که نگهبان اسبق باغ  بوده و از همسایگان ضلع غربی باغ  است که حسب گفته هایش ،جواد اقا مالک قبلی » همه ی زندگیش دست اقا برات بوده . از نوع پوشش و کت و شلوار گل و گشاد و نا متعارفی که به تن داشت؛ به راحتی می شد فهمیدکه قصد موجه جلوه دادن خود را دارد . چیزی که کاملاملموس بود .مضافا ، گلایه هایی مبنی بر اینکه چرا کار باغ را به اغیار سپرده ایم نیز برزبان جاری کرد که گویا برای ما نقشه ها در چنته دارد . خلاصه در تمام راه برگشت فکر میکردم آیا برات خان می تواند در آینده مالک عنوان مصیبت » برای خانه باغ ما باشد یا خیر ؟

    مدتی این مثنوی تاخیرشد.!

     ناپرهیزی مسافرت یک ماهه و نا نوشته ها .

بعد از خستگی و ناپرهیزی مسافرت یک ماهه وپر کردن باک ماشین از بنزین سه هزار تومانی درراه برگشت،دیگر دست ودلم به کار گِلِ حاصل قلم نمی آمد !؛اما خوشبختانه به محض به یاد آوردن حدیث تلخ فراموشی دوران و ضرورت اعتیاد به قلم ، دوباره دست به کار شدم.